مقایسه اثر آنی مانورهای انقباضی عضلات شکم بر فاصله بین دو قسمت عضله راست شکمی در زنان مبتلا به دیازتازیس رکتی و زنان سالم

زمینه و هدف: دیازتازیس رکتی، یکی از مشکلات شایع بعد از زایمان است که در اثر کشیدگی فاسیای بین دو بخش عضله راست شکمی ایجاد می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر آنی انقباض عضلات شکمی بر فاصله بین دو بخش عضله رکتوس شکمی صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت مورد - شاهدی بر روی 40 زن در دو گروه دیازتازیس        (20 نفر) و نرمال (20 نفر) انجام شد. فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی به‌وسیله سونوگرافی (قبل و در حین انقباض) بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های Kolmogorov-Smirnov، تی مستقل و تی زوج تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در هر دو گروه حین هرکدام از مانورهای انقباضی، بجز مانور به داخل کشیدن شکم در گروه نرمال نسبت به حالت استراحت، کاهش معنی‌داری در فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی مشاهده گردید. در فاصله بین دو بخش عضله راکبسیبلست شکمی، کاهش معنی‌داری مشاهده شد (05/0p<). در هر دو گروه حین مانور Partial sit-up به دو طرف، بیشترین کاهش فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی دیده شد (05/0p<). نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر؛ بیشترین کاهش در فاصله بین دو بخش عضله راست شکمی، حین مانور Partial sit-up به هر دوطرف و کمترین کاهش، حین مانور به داخل کشیدن شکم اتفاق می‌افتد.